تازگیا حالم زیاد خوش نیست یعنی اصلا حالم خوش نیست به شدت احساس تنهایی میکنم...چرا هیچ دوستی ندارم؟

چرا دوستام یکی یکی بیخیالم شدن من که ...

وای خیلی سخته...خیلی سخته هیچ دوستی نداشته باشی...

دلخوشیم شده همین کامپیوتر که وقت و بی وقت میام سراغش و همش میخوام تنهاییم رو باهاش پر کنم وسرگرم بشم ولی نمیشه بیخیالش میشم و میرم ولی باز طاقت نمیارم و دوباره میام سراغش...

هفته ای سه روزهم...روزی سه الی چهار ساعت میرم آموزشگاه که وقتی اونجام حال وحوصله گوش کردن به حرفهای مربی رو ندارم...مابقی روزها توخونه ام وهمش میخوابم یا پای تی وی هستم

حوصله ام از خودم سر رفته...حیرون وسرگردون شدم...دلم از دستم خسته شده!!!!!!

حتی حال وحوصله این وبلاگ رو هم ندارم...بعضی وقتا دلم میخواد همه چیزو سروبلاگم خالی کنم(حذفش کنم) ولی منصرف میشم چون بودنش خیلییییییییییییییییییییییییییی بهتر از نبودنشه.

این جمله داداشمه:

نترس...من باهاتم

من نمیدانم چرا سهراب گفت:
“چشمها را باید شست جور دیگر باید دید”
من همه چیز را همانگونه که هست می بینم
آیا آن کودکی را که دراز کردست دست
و یا آن گل که ز بی مهری دهر پژمردست
و یا آن کس که از تنهایی
به نوشتن ترانه دل بست
جور دیگر دیدنش انصاف هست؟
وقتی می بینی که زنی با فریاد
بهر فرزندانش تن به هر کاری داد
…وقتی می بینی که غروب خورشید
همه جا را گرفته چون باد…
وقتی می بینی که همه غمگینند با نقاب گشتند شاد
..وقتی می بینی که سکوت در ظلمت با هزار آه و صدها فریاد
ناله ها را سر داد
…باز هم میگوی جور دیگر باید دید؟
وقتی خط به خط متن های همه نیست جز آه
… وقتی مردن همه در شهر سیاه
… وقتی که بر لب هر پیر و جوان هست زندگیم گشت تباه
… باز هم میگویی جور دیگر باید دید؟
با هزار خنده تلخ میگویم که به این حرف تو باید خندید
… شاید آن روز که سهراب میگفت:
“تا شقایق هست زندگی باید کرد”
خبر از داغ دل نسترن سرخ نداشت
… شاید آن روز سهراب به قد قامت موج ایمان داشت
شاید آن روز سهراب…

سلام

منم آبجیت خوبی؟

مخواستم برم بخوابم ولی دلم یهو هواتو کرد...نمیدونم الان خوابیدی یا کنار دوستاتی؟

ولی داداش بدجور دلم گرفته...همه خوابیدن ومن دارم گریه میکنم و گریه و گریه.

داداش... داداشم... داداش عزیزتر از جونم ...کاش میدونستی چقدر دوست دارم کاش میدونستی؟

خدا کجایی؟؟؟ همه خواهرا مث منن یا من فقط اینجوریم؟؟؟

عاشقتم اخوی...عاشقتم

خدایا من جز دعا کاری از دستم برنمی آد...مرگ من مراقبش باش.

داداش دلم گرفته دارم گریه میکنم...کاش الان پیشم بودی و آرومم میکردی.

خدا سپردمش به خودت مراقبش باش.

همه لحظه های پایانی پاییزیت پر از خش خش آرزوهای قشنگ................شب خوش داداشم

-ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﯽ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺭﻭﯼ ﯾﻪ ﺳﮑﻮ
ﺑﺸﯿﻨﯽ ﻭ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﮕﯽ ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﯼ .. ﺣﺲ ﮐﻨﯽ
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﻋﻤﺮﺕ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﯽ

-دیگر ازآن همه شیطنت وشلوغی خبری نیست اونقدر به خاطرضبدرهای جلوی اسمم چوب روزگار را خوردم که تبدیل شدم به ساکتترین شاگرد کلاس زندگی.

-گاهی خلوت دوست را به هم بریز تا بداند تنها نیست...این مرام ماست که درخلوت دوست خانه ای داشته باشیم حتی به مساحت یک باد

-بزرگترین حماقت آدمها در اینه که به کسی که باید لگد بزنن...لبخند میزنن!!!

-گاهی وقتها چه ساده عروسک میشویم!نه لبخند میزنیم نه شکایت میکنیم...فقط سکوت میکنیم که کسی نداند در دلمان چه میگذرد.

-شاید برایت عجیب باشد این همه آرامشم!خودمانی بگویم به آخر خط که برسی دیگر فقط نگاه میکنی...

-پیش هیچ آدمی به خطایت اعتراف مکن آدمها جنبه ندارن...! زست خدایی برایت میگیرند.

-خوب نگاه کن میبینی؟؟؟ این ویرانکده آثار باستانی نیست...منم...

-گاهی دلم برای چوپان دروغگو خیلی میسوزد! بیچاره دوبار بیشتر دروغ نگفت انگشت نما شد...ولی ما هنوز صادق ترینیم.

-همیشه تو دلت میگفتی:این مگه با چند نفر دوسته که همیشه آنلاینه؟این جمله همیشه یادت باشه:همیشه آنلاینترینها تنهاترینند.

-هنوزم از بازی کلاغ پر میترسم...میترسم بگم رفاقت...آروم بگی پر....

-وقتی سر دعواها ومشکلات همش تو کوتاه میای کم کم اونقدر کوتاه میشی که بعضی ها فکر میکنن صندلی هستی وسوارت میشن و پایین هم نمیان.

-

به سرآستین پاره ی کارگری که دیوارت را می چیند و به تو می گوید ارباب ، نخند !
به پسرکی که آدامس می فروشد و تو هرگز نمی خری ، نخند !
به پیرمردی که در پیاده رو به زحمت راه می رود و شاید چند ثانیه ی کوتاه معطلت کند ، نخند !
به دبیری که دست و عینکش گچی ست و یقه ی پیراهنش جمع شده ، نخند !
به دستان پدرت ، به جارو کردن مادرت

به راننده ی چاق اتوبوس

 به رفتگری که در گرمای تیر ماه کلاه پشمی به سردارد

به راننده ی آژانسی که چرت می زند ، به پلیسی که سر چهار راه با کلاه صورتش را باد می زند

به جوانی که قالی پنج متری روی کولش انداخته و در کوچه ها جار می زند

به بازاریابی که نمونه اجناسش را روی میزت می ریزد

به پارگی ریز جوراب کسی در مجلسی

به پشت و رو بودن چادر پیرزنی در خیابان

به زنی که با کیفی بر دوش به دستی نان دارد و به دستی چند کیسه میوه و سبزی

به هول شدن همکلاسی ات پای تخته

به مردی که در بانک از تو می خواهد برایش برگه ای را پر کنی

به اشتباه لفظی بازیگر نمایشی و ..............

نخند، نخند که دنیا ارزشش را ندارد ...

که هرگز نمی دانی چه دنیای بزرگ و پر دردسری دارند آدم هایی که هر کدام برای خود و خانواده ای ، همه چیز و همه کسند.

آدم هایی که براي زندگي تقلا می کنند

بار می برند، بی خوابی می کشند

کهنه می پوشند، جار می زنند

سرما و گرما را تحمل مي كنند

و گاهی خجالت هم می کشند ... خیلی ساده ...

نخند دوست من ! هرگز به آدم ها نخند ...

سلام سلام سلام

دوباره اومدم وفعلا هستم تا...

نمیدونم تا حالا این جمله رو شنیدین یا نه؟

از سن وسالت خجالت بکش......................نشنیدین؟؟؟

ولی تا دلتون بخواد من شنیدم

مثلا موقعی که دلم میخوادعروسک بخرم یادارم سرسره بازی میکنم یا وقتیدارم با یه بچه سر یه پفک دعوا میکنم(بیشتر شوخیه تا دعوا) ویا مث یه دختربچه از سروکول بابام بالا میرم یا با داداشم اسم فامیل بازی میکنم اونم نه با کاغذ وخودکار همینجوری لفظی یا دلم آبنبات چوبی میخواد یا.....

من همش 22سالمه  کلا دوس دارم اینجوری باشم 20 سالش مال شما من با این 2 سال کلی خوشم.

20سال هماهنگ با سنم رفتار کردم. این دوسالی که کودک درونم بیدار شده کلی هیجان و شادی تو زندگیم به وجود اومده که این هیجان و شادی می ارزه که هرزگاهی این جمله رو بشنوم.

از سن وسالت خجالت بکش.